وقتي ناصر الدين شاه دستگاه تلگراف را به ايران

آورد و در تهران نخستين تلگرافخانه افتتاح شد.

مردم به اين دستگاه تازه بي‌اعتماد بودند، براي همين،

مرد جوانی نزد پدر خود رفت و به او گفت : می خواهم ازدواج کنم.

 پدر خوشحال شد و پرسید : نام دختر چیست ؟ مرد جوان گفت : نامش سامانتا است و در محله ما زندگی می کند . پدر ناراحت شد . صورت در هم کشید و گفت: من متاسفم به جهت این حرف که می زنم . اما تو نمی توانی با این دختر ازدواج کنی چون او خواهر توست. خواهش می کنم از این موضوع چیزی به مادرت نگو. مرد جوان نام سه دختر دیگر را آورد ولی جواب پدر برای هر کدام از آنها همین بود. با ناراحتی نزد مادر خود رفت و گفت: مادر من می خواهم ازدواج کنم اما نام هر دختری را می آورم پدر می گوید که او خواهر توست ! و نباید به تو بگویم . مادرش لبخند زد و گفت : نگران نباش پسرم. تو با هریک از این دخترها که خواستی می توانی ازدواج کنی . چون تو پسر او نیستی . . . ! ـ

پیرمردی در بستر مرگ بود. در لحظات دردناک مرگ،

ناگهان بوی عطر شکلات محبوبش از طبقه پایین به مشامش رسید.

مدتهاست که حاشیه های اتاق

همان کنار ریشه های قالی

همان جا که نقش ترنج کم کم رنگ میبازد

چند روزی به آمدن عيد مانده بود. بیشتر بچه ها

غایب بودند، یا اکثرا رفته بودند به شهرها و شهرستان

های خودشان یا گرفتار کارهای عید بودند اما استاد ما

بدون هیچ تاخیری آمد سر کلاس و شروع کرد به درس دادن.

(از زبان مرد)

یک شب که من و همسرم توی رختواب

 مشغول ناز و نوازش بودیم.

در حالی که احتمال وقوع حوادثی هر لحظه

بیشتر و بیشتر می‌شد یک دفعه خانم برگشت

و به من گفت: "من حوصله‌اش رو ندارم فقط

می‌خوام که بغلم کنی."

چی؟ یعنی چه؟